De Witte els of Grauwe els is inheems in Noord- en Midden-Europa in bossen langs, maar niet in, het water. Aangeplant vanwege zijn goede stormbestendigheid. De houterige, ongesteelde propjes zijn donkerbruin en de bladeren enigszins puntvormig in tegenstelling tot de iets zwartere gesteelde proppen en de ronde, van boven ingekeepte, bladeren van de zwarte els. Elzen leven in symbiose met ondergrondse bacteriën die stikstof uit de lucht kunnen omzetten in nitraat dat dan weer als stikstofbron voor de els dient. Daarom kunnen elzen op schrale grond groeien.
De Witte els is minder talrijk dan de Zwarte els. Enkele mooie jonge en oude exemplaren staan aan het bospad aan het eind van de Ploeglanderweg net voor de aansluiting met de Randweg.