De Zachte Berk was één van de eerste bomen die na de laatste ijstijd weer opbloeiden in Midden Europa, mogelijk vanwege de grote winterhardheid van deze boom. Hun gevleugelde zaden hebben voor een snelle verspreiding in Europa gezorgd. In tegenstelling tot de Ruwe Berk is hun stam glad en lichtend wit met dwarsstrepen en zijn de onderzijde van de bladen behaard en de oude twijgen donzig. Al vanaf het begin van de bebossing zijn bij de open mientgronden steeds loofbomen geplant als windsingels ter bescherming van de naaldbomen. Daarbij werd al vroeg op zandige gronden o.a. de berk gebruikt.
Het verschil in groei tussen de Zachte en de Ruwe Berk is heel goed te zien op het vierkante stuk aan de Ploeglanderweg. De twee verschillende berken staan daar helemaal vrij, in het bos is het verschil minder goed te zien.