De Zwarte els is inheems in heel Europa, West-Azië en Noord-Afrika met name langs water. De houterige, gesteelde proppen zijn donkerbruin tot zwart en de van boven ingekeepte bladeren zijn rond in tegenstelling tot de Witte els die puntvormige bladeren en ongesteelde proppen heeft. Op nieuwe bladeren en takken zitten klieren die de Zwarte els kleverig, gelatineus (zie Latijnse naam), maken en die later indrogen tot een soort zwarte wratjes. Elzen leven in symbiose met ondergrondse bacteriën die stikstof uit de lucht kunnen omzetten in nitraat dat dan weer als stikstofbron voor de els dient. Daarom kunnen elzen op schrale grond groeien.
De Zwarte els kan je op veel plaatsen in het bos tegen komen mits de grond maar niet te droog is, zelfs erg natte grond neemt deze boom voor lief. In de winter geeft een grote vrijstaande boom een prachtig indruk, een mooi exemplaar staat aan de buitenkant van de Rozendijk (zie foto). In de winter komen veel zaadetende vogels zoals groenlingen op de elzen propjes af om de zaadje er uit te halen.